!اسلا عليكم (ssalamū 'lekum!)

Hoi

Zojuist heb ik besloten mijn oude reisblog van mijn avonturen in Australie, Nieuw-Zeeland en Indonesie te heropenen, nu vanuit Marokko.

Mathijs (bekend van de voorgaande verhalen) en ik zijn begonnen met het gewone leven, zoals studeren, switchen van studies, vaste vriendin krijgen, deze ook weer kwijt raken, op jezelf wonen en omgaan met de dagelijkse struggles die met dit alles komen kijken.

Desondanks kriebelde altijd nog de drang naar avontuur, dus besloten wij er de gewoonte van te maken elke zomer toch een vliegticket te kopen en in het betreffende land of landen rond te backpacken en te liften.

De eerstvolgende zomer belandde wij daarmee in Budapest, liften door naar Bratislava, Praag, Berlijn en zo weer naar huis in 6 dagen (veel te kort). Hierbij hebben wij in de auto mogen zitten met een gepensioneerde Hongaarse kolonnel die spontaan besloot ons in the middle of nowhere langs de snelweg af te zetten waardoor we nogal een ***eind mochten lopen. Ook hebben wij 'genoten' van de muziek van ene muzikant 4 uur lang in de auto en kregen wij zelfs een pistool voor onze ogen door een uiteindelijke hele aardige man. Die laatste heeft ons nog Praag laten zien en ons meegenomen naar lokale spots om rauwe tartaar te proeven.
Deze trip was nogal gehaast, des ondanks weer een avontuur opzich. Dus besloten we het de volgende zomer anders te doen.

Vorige zomer kwamen we aan in Lissabon, hebben hier goed gefeest, leuke mensen ontmoet en nog wat kunnen surfen in de heerlijke golven aan de kust. Onze poging om naar Porto te liften verliep wat stroever dan gehoopt en we zijn op 1/3e gekomen. Weliswaar bij mensen thuis (die man pikte ons op langs de weg) op een prachtige manege en stuk grond met allerlei jonge dieren. Met zijn dochter en vrienden daarvan hebben wij nog een bijzondere avond beleefd, scheurend in een auto over de steile bergweggetjes (hielden ons hart vast, hadden niet veel anders om aan vast te houden) en de lokale specerijen uitgeprobeerd.
De volgende dag konden we met een vriend van die familie naar Porto rijden, hoezee!
Porto was net zo mooi als Lissabon, zo niet mooier.
Wij trokken per trein, bus en poging tot liften in de hitte door het binnenland richting de spaanse grens om uiteindelijk in de bosjes van de stad Burgos te mogen slapen.
Na Bilbao en uiteraard het Guggenheim (met de vage Yoko Ono-expositie, absoluut niet de moeite waard) bezocht te hebben besloten we richting San Sebastian af te reizen. Dit was een wijs besluit.
Hier ontmoette wij via het hostel leuke en gezellige mensen en hebben wij wederom aardig wat golven mogen besurfen. Zelfs bijna mijn neus gebroken (leuk om met een natte wetsuit op de EHBO te zitten, waarna een dokter de vloer achter mij continu aan het schoondweilen was). Hte gevolg van zo'n aangedane neus: maar liefst een hele avond niet drinken, alsof ik me daaraan heb gehouden.
Geslaagde trip.

Nu zitten wij in Marokko, gestart in Agadir (zuidelijke) en gelijk in de taxi met Abdullah (oude, geweldige man die ons probeerde op te lichten, maar ook nog in 'Frans' ons alles kon vertellen over wat wij onderweg zagen, geen idee wat we hebben gezien dus). In Taghazout mochten wij slapen in een gezellig, klein hostel waar ik meer hash heb gezien dan in heel mijn leven in Amsterdam. Taghazout staat wereldwijd bekend om de prachtige surfspots zoals Anchor Point, Tamri, Immesouane, enz. in de omgeving. Hier hebben wij uiteraard van staan proeven.
De wandeling terug van zo'n 5 km door woestijnlandschap, rotsen, zand en nog meer rotsen in de brandende zon was minder plezierig met een surfplank onder je arm (zonder ook waarschijnlijk). Echter is het een bijzondere ervaring als je even de rotsen op moet klimmen omdat er even een kameel langs moet. Ook is het avondeten als de zon onder gaat en de minaret begint te roepen extra lekker (het is tenslotte Ramadan) na een dag hard werken.
Diezelfde avond hebben wij nog een auto gehuurd met een Italiaanse vriend en hebben met nog een paar anderen surfplanken op het dak geladen om de volgende dag heel de kust af te cruisen en te surfen.
Met een tussenstop in het binnenland, bij een waterval en ongelofelijk mooie en relaxte poelen, waarvan je van 12 meter hoog naar beneden kon springen (in water weliswaar). Hier was het ook makkelijk zo'n 45 graden Celsius, dus dit was prima.
Gisteren zijn we aangekomen in Essaouira, na een lange wacht in Taghazout op de bus. Hier even de vertaalde interactie met de parkeerwacht (gesprek ging in fusie van Engels, Frans en Arabisch):

08:30 Ik: klopt het dat hier de bus richting Essaouira vertrekt rond 9?
Parkeerwacht: Ja, half uurtje
09:10: Ik: enig idee of de bus nog komt
Parkeerwacht: ja, half uurtje
09:35: Ik: hij komt zo he?
Parkeerwacht: ja, komt nu
10:00 Ik: hij komt niet he?
Parkeerwacht: nee sorry, half uurtje
10:30: Bus kwam langsrijden, zat vol...
10:35: Ik: wanneer komt de volgende bus?
Parkeerwacht: geen idee
Een taxichauffeur: misschien over uurtje, misschien halve dag, misschien niet
Ik: ah, top, we wachten nog wel even dan
10:50: tweede taxichauffeur: er rijden geen bussen vandaag vanwege vakantie, kom met mij mee, 600 dirham (bus was ongeveer 80 ter referentie)
Ik: uhm, er reed er net nog een langs, maar die was vol!?
11:05: bus rijdt weer langs, stopt en als wij aankomen schreeuwt de taxichauffeur iets, opeens ook vol. Shit.
11:30 wij komen onze italiaanse vriend tegen, onderhandelen tot we erbij neervallen en gaan voor 450 met z'n drieen richting Essaouira per taxi.
15:30: aangekomen in essaouira, wat een chaotische stad.

Essaouira, the wind city of Africa. Heeft een grote Medina (steegjes-stelsel binnen stadsmuren) waar wij nu zo'n 50 keer in verdwaald zijn. We doen het dus niet slecht voor een stel toeristen. Iedereen wil je aandacht, dat je kijkt, dat je bij ze slaapt of eet en eigenlijk vooral je geld. Gezellig.
Oprecht, de drukte van de Medina is heel gezellig. We vermaken ons op de markten met de Berbers, Bedouinen en Toearegs die graag hun rotzooi aan ons willen slijten. Heb nog maar 2 dingen gekocht.
Ben vandaag wel met open ogen in een spelletje van twee 'schattige' jongentjes getrapt.
Mathijs en ik liepen over het strand, komt een jongentje naar mij toe van ik gok zo'n 10 jaar. Hij vraagt in het Frans om eten en toevallig waren wij daar ook naar opzoek. Hij doet niet aan de Ramadan omdat hij nog te jong is. Dus, op voorwaarde dat hij ons naar een goedkoop plekje kon leiden, kreeg hij ook wat te eten van ons. Wilde graag wat goeds doen.
Doe ik nooit meer.
Ineens haalde hij zijn tweelingbroertje erbij en vormden zo een ongelofelijk lief stel jongens die hand-in-hand achter ons aanliepen. Dat kon je gewoon niet weigeren. Dus, wij kwamen uit bij een soort van kiosk-achtig iets en zij mochten wat te drinken en te eten uitkiezen. Gelukkig waren ze niet bescheiden en pakten ze 2 pakken jus d'orange en 3 pakken koekjes. Vooruit dan maar. O ja, toevallig was er ook een vriendje die OOK honger had, toevallig zeg.
Het eten ging in een tasje en de jongentjes waren weg voordat ik mij omdraaide, geen 'dank je wel', geen 'doei', nada. Wel was er nog de rekening: 78 dirham, het equivalent van een 3-gangen diner + 2 drankjes in een fatsoenlijke tent in de binnenstad. Ik ga nooit meer goed doen.
Ik baal nog steeds.

Morgen vertrekken we richting Marrakech, gaan daar in de omgeving per kameel de woestijn in, gaan slapen bij watervallen en ook ons daar weer af laten zetten in de nog veel grotere Medina. Heb er zin in!

Love & !بسلامة