Morocco, we'll be back!

Hierbij het laatste reisverslag van Marokko aangezien wij vanavond het vliegtuig naar Amsterdam pakken.

Nadat we in Fez waren aangekomen, hebben we gelijk ons hostel opgezocht en werden wij telefonisch bericht het hostel absoluut niet te verlaten en 2 uur te wachten op de eigenaar omdat het buiten te gevaarlijk zou zijn. Je snapt dat wij hierdoor een enorme drang kregen de wijk te verkennen, maar hielden ons in. Voor de verandering.

De volgende dag gingen we per officiele gids (de medina van Fez is nog groter dan die van Marrakech) de stad verkennen. Dit was interessant en makkelijk, maar soms ook een beetje saai. Wel wat veiliger wellicht.
We vervolgden onze reis naar Meknes, waar we na een iets te korte middag daar zijn doorgetuft naar Rabat.
In de trein naar Rabat werd het een beetje link. Er was een soort van airconditioning waardoor er beweging in de lucht zat, maar alle tafels, ramen en kozijnen in de trein waren gloeiend heet. Het viel ons op dat we allebei verschrikkelijk aan het zweten waren en vroegen ons af hoe dat kwam, zo warm voelde het niet. Ik dommelde een beetje in slaap, totdat Mathijs mij wakker schudde met de boodschap dat dit echt niet oke was. We besloten een thermometer erbij te pakken en deze steeg al snel boven de 50 graden! Tijd om de coupe te verlaten, ook al voelde we verder niet zoveel.
We vonden wat mensen bij een open deur en daar hebben we dan ook heerlijk van het 'afkoelende' windje genoten.
In Rabat kwamen we bij het surfhostel van Abdel El Harim, professioneel surfer en draagt de titel van surfkampioen van Afrika. Zijn prijzenkast was om van te dromen. Net zoals zijn stapels met surfboards.

We hebben in Rabat overdag veel gesurfed op de kleinere, maar o zo mooie golven van het zandstrand voor de stad en 's avonds een beetje de stad verkent. De eropvolgende dag nam Abdel ons mee naar een andere locatie, vol rotsen, zee-egels en andere gemene schelpen. Hij gaf ons een gevorderde surfles en wat was dat vet!
De golven daar waren zo'n 2 a 3 meter, supersnel en met een enorme kracht. Hij vertelde ons wat over de golven, zoals: 'val plat, rotsen zitten soms maar half meter diep. Peddel snel, anders kom je tussen de rotsen en geef alles anders ga je onderuit'
Zodoende ging ik meteen voor mijn eerste golf, ik kon 'm goed pakken en aan het einde werd ik van mijn plank af geslingerd. Een probleempje, de leash (koord waarmee je aan je board vast zit) was gebroken. Ik haalde mijn voeten open, kreeg een flink stuk plastic in mijn mond, mijn board lag 50 meter verder tussen de rotsen en de sterke golven wisten precies op mij te breken. Gevolg: goeie paniek.
Ik kon gelukkig na een stuk zwemmen op Mathijs z'n board rusten tussen de golven door en Abdel peddelde terug op mijn board. Daarna ging het geweldig en was niets meer eng. 's Avonds kon ik niet meer op mijn voeten staan door alle sneeen
De volgende dag gingen we weer met Abdel surfen. Hij brak al snel een fin (zitten aan onderkant van het board) en moest bochten maken opgeven. Mathijs en ik konden wel doorgaan en Abdel surfte met ons mee met een camera. Ik kan niet uitleggen hoe gaaf het is om samen met zo'n goeie surfer een golf te pakken en tijdens het surfen een highfive te geven terwijl een enorme watermassa achter ons neerploft.
Die dag was het ook suikerfeest en hebben samen met Abdel en andere locals verbonden met het hostel de pittigste tajine ooit gegeten.

Helaas moeten we ook door en gingen de volgende dag (na een ochtendsessie tussen de rotsen natuurlijk) door naar Tangier, met een tussenstop in Kenitra, want daar kenden wij iemand die ons haar stad wilde laten zien.
O ja, ik heb van Abdel een surfboard gekocht waarmee hij verschillende wedstrijden heeft gesurfed, dus die sjouw ik nu ook mee.
In Tangier aangekomen, pakten we direct een taxi naar het mooie hostel hier, waar ik dit nu zit te typen. Het reizen ging allemaal heel soepel, te soepel...
Gisteravond gingen we nog even wat eten aan de Mediteraanse zee en op de weg terug raakten we uiteraard weer verdwaald in de medina.
Een of andere junk die we al eerder afgewimpeld hadden die avond kwamen we tegen in een van honderden steegjes en wilde mij toch even vragen waarom ik zo'n eikel ben dat ik zijn hash niet wilde kopen. Eigenlijk zou hij me gewoon moeten neersteken en laten doodbloeden, of even roepen om zijn vrienden en hier ter plekke moeten doodslaan, waarop dat moment ook een vriend kwam aanlopen. Toevallig in vloeiend Engels, dus details waren niet te missen. Here we go again...
Wederom afwegende wat ons strijdplan zou zijn, bemerkten we dat meneer in kwestie goed getikt was en dat wel de laatste personen zijn waarmee je een knokpartijtje aan moet gaan. Dus geheel welwillend kochten wij wat van zijn veel te dure hash en schudde zijn hand alsof we een goede deal hadden gesloten.
Met een combinatie van lichtelijke vermoeidheid, woede, angst en teleurstelling zochten wij ons een weg naar buiten de medina voor een 2e poging naar het hostel te komen.
Nu was het Mathijs die mij staande hield nog in de medina en vond dat wij een kopje thee moesten gaan drinken bij een klein tentje tussen de locals. Slim, heel slim. En ik sta nog steeds perplex van zijn schakelvermogen. Respect daarvoor.
Wij maakten een praatje daar met de locals en vonden de eigenaar, die zelf 18 jaar in Schotland heeft gewoond. Hij werd boos toen we aan het einde ons verhaal deden en leidde ons naar het hostel, in de hoop die junk nog eens tegen te komen. Dan zou hij hem eens leren zulke aardige heren te bedreigen. Wij mochten hem wel.
Het ging ook allemaal veel te soepel op het einde, kon niet lang goed gaan.

Vandaag gaan wij bijtijds naar het vliegveld, in de hoop dat ik mijn nieuwe grote souvenir een beetje betaalbaar het vliegtuig in kan krijgen en verder doen we het heel rustig aan.

Marokko was intens. Zeer intens.
Wij gaan nu plannen maken om van de winter een keer terug te komen vanwege de temperaturen en de nog veel grotere golven. Inmiddels hebben wij aardig wat gratis slaapplekken, handige telefoonnummers en heel veel vrienden gemaakt, zowel lokaal als internationaa, voor de volgende trip.
Abdel heeft ons uitgenodigd om mee te gaan naar zijn surfwedstrijden in Frankrijk komende maand en daarna samen in Frankrijk te surfen.

Wij gaan even gestrekt als we thuis komen met een welverdiend koud biertje.

Tot de volgende trip!

Love,
Jake