Into the wild

Wauw, gewoon wauw. Wat een week! Alvast een waarschuwing, dit verhaal wordt wat langer!!

Vorige week donderdag besloten we, Mathijs (een andere Nederlandse jongen) en ik, om een weekje op de bonnefooi te gaan. Een paar liter water, wat zout een zak brood met pindakaas, een zak gedroogde bananenchips, een potje tomatensoep en wat appels zouden ons in leven moeten houden als we niks zouden vinden. Resultaat: ik had een backpack van meer dan 23 kg mee te sjouwen terwijl ik ook nog veel spullen in een kluisje in Melbourne achterliet.
Ik zal even per dag uitleggen wat er gebeurde.

Dag 1: we gingen 's ochtends vroeg naar toeristeninformatie om wat gratis kaarten te scoren en vervolgens pakten we een trein naar het zuiden (ik had maar liefst 2 kompassen bij me!). We kwamen aan in een plaatsje Frankston waar enorme zandsculpturen stonden. Met behulp van onze kaart besloten we te liften naar het plaatstje Hastings. We maakten een mooi bordje en na letterlijk 3 seconden stopten een 4x4 jeep. Aardige man die in Hastings woonde samen met zijn vrouw en haar daar moest ophalen van haar werk. Eenmaal in Hastings vroegen ze of wij bij hen in huis wilde overnachten. Omdat wij toch nog geen slaapplek hadden, deden wij daar niet moeilijk over! Inclusief gratis diner en ontbijt!

Dag 2: Na het gratis ontbijt besloten we te lopen naar het punt waar ferry's vertrekken naar French Island, een groot eiland waar maar 80 mensen wonen en eigenlijk een groot natuurreservaat is wat het huis is van vele koala's maar ook heel veel slangen. Na een pittige tocht naar de ferry in de hitte en vanaf aankomst naar de plek waar we legaal vrij konden kamperen, hadden we een mooie anti-slangen plek gemaakt. Dankzij alle uren Discovery Channel en de technieken van survivalgoeroe Bear Grylls waren we in staat ons levende te houden tussen dodelijk giftige slangen. We hadden zelfs een grote steen, 2 grote messen en een aansteker met volle deobus klaarliggen mochten we onverwacht bezoek krijgen (we sliepen onder een gespannen zeil trouwens, was te lui om m'n tent op te zetten). Toch besloten we naar het strand te verhuizen omdat we geen enkel geluid vertrouwden en hebben daar dan ook onze nacht besteed. Op het strand hebben we een heerlijke maaltijd gehad van warme tomatensoep opgewarmt op een zelfgemaakt vuurtje en een self-made bakplaat waar we wat brood in de doopten, beste maaltijd so far!!

Dag 3: 's Ochtends vroeg werden we gewekt door wat luidruchtige toeristen die op het strand foto's kwamen nemen en het niet konden laten om naast ons te gaan staan om te bepalen hoe ze wat aalscholvers op de foto zouden zetten (probeer het knopje bovenop je camera, grr!!). We liepen weer een heel eind naar de ferry en vertrokken naar Phillip Island. Weliswaar wat toeristischer, maar niet minder mooi! We kwamen aan in het plaatstje Cowes en zochten maar even een camping zodat we een keer konden douchen. Het duurde even voordat we ergens terecht konden, maar dan heb je ook wat!

Dag 4: regenbuien teisteren ons in de ochtend zodat het even duurt voordat ik mijn tent uit kan komen en we kunnen inpakken. Uiteindelijk kunnen we dan toch vertrekken en pakten we een bus naar het koala opvangcentrum, waar we natuurlijk de lazy bastards in de bomen hebben gezien! Ze slapen 20-22 uur per dag en de rest van de dag besteden ze aan het eten van wat eucalyptusblaadjes. Heel jaloers! Daarna besloten we maar gelijk weer naar het vaste land te gaan en via een grote brug een lift pakken naar San Remo. Ook dit was weer een aardige man, erg mooie jeep en mooie verhalen over toen hij backpackte en liftte. Om ons te ondersteunen gaf hij ons maar even 100 dollar mee bij het afzetten, alsof het niks is!! Lichtelijk verbaast hierdoor zochten we een camping waar we, na een zielig toneelspelletje, voor de halve prijs konden overnachten en weer konden douchen (wat een luxe)!

Dag 5: Die ochtend besloten we langs de kust te blijven en onze tocht te vervolgen naar Wonthaggi. Na een flink stuk lopen en klein stukje liften, besloten we toch maar de bus te pakken (plan was ietwat ambitieus en bus kost toch maar 3 dollar). Eenmaal in Wonthaggi hebben we even bijgetankt in de McDonald's en onze wandeltocht vervolgt naar Cape Paterson, een surfplaatstje bij een onrustige kust. We hebben een plekje gezocht in de duinen waar we wat uit de heftige wind bleven en Mathijs had z'n 16 dollar tentje opgezet en ik besloot lekker buiten te slapen aangezien er toch geen wolkje aan de lucht was. Dit werd de ergst denkbare nacht ooit. Handen vol zand waaiden mijn slaapzak in en het begon ook nog eens te regen (waar komen die wolken ineens vandaan??) dus dook ik ff snel de tent in, waar duidelijk geen plek was voor 2 man + 2 grote backpacks. Leukste was nog dat zo'n goedkope tent enkellaags bleek te zijn, dus bij een beetje water al flink doorlekt. Leuk als het de hele nacht dan stortregent en je vecht om jezelf en de spullen droog te houden. Heb die nacht geen oog dicht gedaan.

Dag 6: Na de helnacht hebben we onszelf even bijgetankt met koffie en worstenbroodjes bij de lokale bakker en hebben we onze tocht voortgezet naar Inverloch. We kregen een lift van een familie die een vriend in Inverloch had wonen met een flink stuk land en waar we wel in de achtertuin konden staan. Dat was makkelijk verdiend!
We hebben het plaatstje een beetje bekeken (best mooi!) en het vooral rustig aan gedaan. Die nacht was nauwelijks beter. Gewone regenbuien hadden plaatsgemaakt voor tropische regenbuien en zelfs mijn (een hele goede tent, gemaakt voor extreme omstandigheden) had het zwaar al het water tegen te houden. Dus Mathijs had al helemaal niet in zijn tentje geslapen en ik had nog een paar uurtjes gemaakt.

Dag 7: Deze dag wilden we flinke afstanden maken. We gingen zo vroeg als het droog was onze spullen pakken en lieten een grote schelp die we vonden op French Island met een briefje achter als bedankje aangezien een van de kinderen schelpen spaart. We stonden langs de weg te liften toen de grootste hagelbuien losbarsten, een vrouw met een volle auto wist het toch in haar hart te vinden ons terug naar het centrum te brengen zodat we daar een bus konden pakken naar Leongatha en vervolgens met de bus door konden naar Foster. De bus leek ons het enige regen-proof en was toch heel betaalbaar. In Foster kwamen we aan bij de toeristeninformatie met de vraag of we misschien een stevig dak onder ons hoofd konden krijgen. We werden een auto ingeduwd bij een Duitser die net wilde vertrekken naar Toora waar blijkbaar een goedkoop hotelletje was. We hebben nog wat kunnen afdingen op de prijs met hard onderhandelen en voor 25 dollar per nacht een heerlijke overnachting (en douche!) kunnen bemachtigen.

Dag 8: Ondanks dat we niet echt vrienden hadden gemaakt met het personeel van het hotel dankzij mijn prijsverlagingen, kregen we een lift van de aardige eigenaar van het hotel naar de Agnes falls. Een grote set watervallen die met al die regen erg indrukwekkend waren. Op de weg terug hebben we een stuk kunnen lopen en een lift kunnen krijgen van een auto vol met dames (balen dat de moeder achter het stuur zat!!). Vanaf Toora pakten we een bus naar Yarram, dat zo'n 200km van Melbourne ligt en gingen we vervolgens door naar Traralgon. Hier zit ik nu, in de McDonald's, te profiteren van de gratis wifi. En aangezien het hier toch 24/7 open is, besteden we hier ook maar onze nacht. Eten en gratis accomodatie ineen, wat wil een mens nog meer!

Morgen pakken we een directe trein van 2,5 uur naar Melbourne en vormt dat het einde van onze uitje op de bonnefooi. Ik ga werk zoeken, Mathijs blijft nog een paar dagen en vertrekt dan naar Byron Bay en Brisbane dat wat noordelijker ligt en gaat dan door naar Nieuw-Zeeland.

Conclusie: liften is het beste wat je kunt doen, sommige mensen zijn onbeperkt aardig en behulpzaam, vertrouw NOOIT het weer and the sky is the limit!! Work hard and luck might choose your side.

Ik ga nu een Big Mac, wat Chicken Wings en een cappucino halen.

Over and out

Jacob