Laatste dagen in NZ

Ik zit nu in Christchurch, maar het is minder heldhaftig afgelopen dan gehoopt.

Voordat ik vertrok wilde ik nog wat informatie over de Arthur's Pass winnen bij de toeristen informatie. Daar gaven ze aan dat het een hele zware pas is waar afgelopen week nog een vrachtwagenchauffeur de dood vond omdat hij niet oplette en bij een bocht de berg afreed. Klonk goed.
Toen kwam er ook nog eens een vriend langs in Greymouth die natuurlijk geen fiets had maar wel mee naar Christchurch wilde. Resultaat: ik heb gefietst tot aan het begin van de pas en heb vervolgens met hem gelift door de pas om diezelfde avond nog in Christchurch aan te komen.
Christchurch was even wat anders dan we gedacht hadden, de aardbeving van een jaar geleden heeft nog zware spor achtergelaten en het centrum is ook nog helemaal gesloten omdat vrijwel elk gebouw dat nog niet ingestort is, gesloopt wordt.
De volgende dag besloten we maar door te liften naar Queenstown.
Dat was een optimistische gedachte aangezien het al 7 uur duurt om van Christchurch naar Queenstown te rijden, en we pas na 12 uur 's middags begonnen met liften.
Uiteindelijk hebben we 8 ritten kunnen krijgen (waarbij we na de 5e rit in de middle of nowhere stonden voor 2 uur en de moed ons in de schoenen zonk) en zijn we uiteindelijk om 11 uur 's avonds aangekomen. Op tijd om St. patrick's Day te vieren! Mission accomplished!
Vervolgens hebben we 2 goede nachten gehad alvorens we door gingen.

Na het weekend besloten we door te gaan liften, maar eerst even wakker worden doordat Mathijs (de vriend met wie ik lift) eerst nog even een bungy jump wilden doen. We kwamen die dag nauwelijks 100km ver en konden uiteindelijk bij iemand thuis op de grond slapen nadat we 5 uur lang in het plaatstje Alexandra de straat vermaakt hebben.

De volgende dag haalden we het naar Dunedin, een leuke studentenstad die nagebouwd is naar Edinburg, Schotland. Daar hebben we de middag besteed en hebben we vervolgens de nachtbus gepakt naar Christchurch Airport omdat Mathijs z'n vlucht terug naar Australie moest halen en ik op het vliegveld kon blijven slapen.
De dag erna heb ik in Christchurch besteed en dat was ook al de eerste keer vrij jammerlijk. Het hele centrum is verwoest door de aardbeving van 22 februari 2011 en het is nog steeds een grote puinhoop afgezet met hekken. Er zijn een paar winken naast de hekken die nu bestaan uit zeecontainers om de schijn van een stadscentrum op te houden. Maar verder is het een grijze bende die nog dramatischer wordt gemaakt door verwelkte bloemen die door het hek verstrengelt zijn en een bril van een vader die ter plekke overleden is. Geen prettige plek.
De volgende dag besloot ik terug te liften naar Dunedin en ontmoette onderweg een Duitser die hetzelfde van plan was. We zijn samen verder gaan liften en hebben het in een dag gehaald. Nu zitten we hier in Dunedin, hij slaapt bij een vriend, ik zit met een andere vriendin uit Queenstown in een hostel en we proberen een weg te vinden tussen al die studentenfeestjes.
Zo is er vanavond een wereldberoemd feest op Leigh st. Staat erom bekend dat heel veel banken en soms ook huizen in de brand worden gestoken en dat de politie altijd wel wat te pakken weet te krijgen. Toegangseis: verkleed!
Aangezien ik geen geld heb, heb ik een laken uit het hostel gepakt en wat takken afgebroken als lauwerenkrans voor een prachtig romeinenoutfit. Dat wordt nog leuk.

Hier in Dunedin zit nu een beetje m'n tijd uit totdat ik 2 april naar Australie mag vliegen waar weer vele mensen op mij wachten en ik nog even 8 dagen ga genieten voordat ik doorga naar indonesie.
Hopelijk kan ik zoveel mogelijk geld bewaren.

Liefs,
Jacob